1985/2010 Chrysalis/EMI

 

 

1. If I Was

2. When The Winds Blow

3. Living The Past

4. That Certain Smile

5. The Gift

6. Antilles

7. Wastelands

8. Edo

9. The Chieftain

10. She Cried

11. The Gift [Reprise]

 

 

1. No Regrets

2. Mood Music

3. If I Was (Extended Mix)

4. Piano

5. The Man Who Sold The World

6. That Certain Smile (Extended Mix)

7. The Gift (Instrumental)

8. Fade To Grey (Recorded Live In Rehearsals, 27 Sep 1985)

9. Wastelands (Extended Mix)

10. When The Winds Blow (Recorded Live At Wembley Arena, 23 Dec 1985)

11. After A Fashion (Recorded Live At Wembley Arena, 23 Dec 1985)

12. The Chieftain/The Dancer (Recorded Live At Wembley Arena, 23 Dec 1985)

13. Call Of The Wild (Extended Mix)

14. That Certain Smile (Recorded Live At Wembley Arena, 23 Dec 1985)

15. The Gift (Recorded Live At Wembley Arena, 23 Dec 1985)

 

Midge Ure, czyli główna podpora Ultravox po odejściu z zespołu Johna Foxxa, w połowie lat 80. wyraźnie był znużony działalnością w ramach Ultravox. W 1984 roku wraz z Bobem Geldofem skomponował utwór pt. "Do They Know It’s Christmas", który następnie jako Band Aid wykonała czołówka brytyjskiej sceny pop. Idąc za ciosem zaangażował się razem z Geldofem w organizację charytatywnego Live Aid. Midge Ure odniósł sukces i to, co w 1982 roku, kiedy Midge Ure wydał pierwszego solowego singla pt. "No Regrets", wydawało się chwilowym kaprysem, zapowiadało tym razem koniec Ultravox. Zachęcony sukcesem "Do They Know It’s Christmas" i perspektywą samodzielności artystycznej, Midge Ure nagrał płytę solową, którą promował singiel "If I Was". Zarówno piosenka, jak i cała płyta utrzymana była w duchu syntezatorowego popu i w stylu Ultravox z okresu płyty "Lament". Piosenka "If I Was" osiągnęła szczyt brytyjskiej listy przebojów a także polskiej Listy Przebojów Programu Trzeciego. Sztuka ta nie udała się ani wcześniej, ani później żadnemu singlowi wydanemu pod szyldem Ultravox. Najbliżej w Wielkiej Brytanii był utwór "Vienna", który w 1980 roku osiągnął 2. miejsce. W Polsce najwyżej zaszedł utwór "All Fall Down" w 1986 roku z pożegnalnej płyty zespołu "U-vox". Z jednej strony fani Ultravox cieszyli się, że mają więcej muzyki do słuchania w duchu Ultravox, z drugiej strony solowy sukces Midge Ure'a zapowiadał rychły koniec Ultravox. 

 

Jaka muzyka jest na "The Gift"? Bardzo bliska stylistyki Ultravox znanej z płyty "Lament", wydanej rok wcześniej. Słychać jednak większe inklinacje Midge Ure'a w kierunku pop rocka. Mamy tutaj cover Jethro Tull pt. "Living The Past", który brzmi jak autorski utwór Midge Ure'a. Są piękne synth-popowe ballady: tytułowa oraz "Wastelands". Jest bardziej eksperymentalny i nostalgiczny numer "Edo". Są też liczni goście zaproszeni na sesję, podczas której nagrywano płytę, m.in.: Mark King (Level 42), Mark Brzezicki (Big Country). No i przede wszystkim jest wspomniany hit "If I Was". Słucha się tego przyjemnie, choć całość nie porywa tak jak niektóre wcześniejsze albumy Ultravox. Otrzymujemy, solidny, syntezatorowy pop z jednym miażdżącym przebojem. Ale dla fanów Ultravox jest to pozycja obowiązkowa. Zwłaszcza, że "The Gift", to właściwie jedyna płyta Midge Ure'a wyraźnie nawiązująca brzmieniowo do twórczości Ultravox. Zaryzykuję tezę, że jest nawet bardziej "ultravoksowa" niż ostatnia płyta macierzystego zespołu "U-vox".

 

To że Midge Ure powoli odchodził od synth-popu nikogo nie powinno dziwić. Przecież ten szkocki wokalista i gitarzysta zaczynał karierę w punkowo-nowofalowym zespole The Rich Kids oraz pub-rockowym Slik. Przez kilka miesięcy był w 1979 roku gitarzystą... Thin Lizzy i nawet po dołączeniu do Ultravox i występach w ramach syntezatorowego Visage, współpraca z Philem Lynottem nie wygasła. Znając początki kariery Midge Ure'a  zawsze dziwiłem się jak to się stało, że w latach 80. stał się jedną z ikon muzyki syntezatorowej. Ciekawostką niech będzie fakt, że niewiele brakowało, by Midge Ure został  wokalistą... Sex Pistols. Taką propozycję złożył mu w połowie lat 70. Malcolm McLaren. Na szczęście Midge Ure ją odrzucił. Na szczęście dla Sex Pistols i sceny new romantic :).

 

"The Gfit" doczekał się  w 2010 roku dwupłytowej edycji specjalnej. Na pierwszym krążku znajdziemy oryginalny album. Na drugiej płycie jest sporo rarytasów, które w końcu zostały zgromadzone w jednym miejscu. Niestety, nie jest idealnie. Brakuje drugiego singla Midge Ure'a z 1983 roku pt. "After A Fashion". Wprawdzie utwór jest, ale w wersji koncertowej z 1985 roku. Żeby mieć wersję studyjną, trzeba kupić którąś z licznych składanek Szkota. Nie ma również singlowej wersji przeboju Midge Ure'a z 1986 roku pt. "Call Of The Wild". To drugi największy polski przebój wokalisty. Na Liście Przebojów Programu Trzeciego osiągnął 3. pozycję. W Wielkiej Brytanii już tak dobrze mu nie poszło, bo dotarł tam zaledwie do 27. miejsca. Na dodatkowym dysku "The Gfit" zamiast wersji singlowej mamy wydłużoną wersję "Call Of The Wild" z maksisingla. Też dobrze, ale szkoda, że nie ma wersji singlowej. Poza tymi niedociągnięciami nie ma się do czego "przyczepić". Na wydawnictwie jest pierwszy singiel z 1982 roku "No Regrets" wraz z utworem ze strony B pt. "Mood Music". Jest również unikatowy cover Davida Bowiego pt. "The Man Who Sold The World" z 1982 roku. Znajdziemy tutaj też bogaty zestaw stron B i utworów z maksisingli a także niepublikowane wcześniej nagrania koncertowe. Mimo braków, "The Gift" (Remastered Definitive Edition) jest pozycją wartą uwagi, a dla fanów Ultravox wręcz obowiązkową. [8.5/10]

 

Andrzej Korasiewicz

27.03.2012 r.